เสียงประตูอัตโนมัติดัง “ปิ๊ง” เมื่อโต้งกดบัตรเข้าใช้บริการฟิตเนสครั้งแรกหลังสมัครรายเดือน
เขาเพิ่งตัดสินใจกลับมาฟิตหุ่นหลังจากปล่อยเนื้อปล่อยตัวมานาน เพราะงานรัดตัวและหัวใจที่ยังไม่ลืมใครบางคน
ภายในศูนย์ฟิตเนสทันสมัยแห่งนี้อบอวลไปด้วยกลิ่นสบู่และเหงื่อจาง ๆ พร้อมเสียงดนตรีจังหวะเร้าใจที่เปิดคลอเบา ๆ พนักงานหญิงหน้าฟรอนต์ยิ้มต้อนรับเขา
หญิงสาวเดินนำพาเขาไปยังโซนเวท เทรนเนอร์หลายคนเดินไปมาในชุดรัดรูป แต่แล้ว สายตาของเขาก็หยุดนิ่ง
ที่มุมหนึ่งของห้อง มีหญิงสาวหุ่นเฟิร์ม ใส่สปอร์ตบราสีดำ กางเกงเลกกิ้งรัดรูป ยืนอยู่หน้ากระจก
เธอกำลังเทรนลูกค้า พร้อมรอยยิ้มคุ้นเคยที่เขาไม่มีวันลืม
“จ๋อม ” โต้งพึมพำเบา ๆ
นั่นคือชื่อของแฟนเก่าที่เขาคบกันช่วงปีสามในมหาวิทยาลัย ก่อนจะเลิกกันด้วยเหตุผลที่ไม่มีใครพูดออกมาเต็มปาก
โต้งก้าวถอยเล็กน้อย หัวใจเต้นแรงอย่างไม่ตั้งใจ แต่ก่อนที่เขาจะหมุนตัวเดินหนี เสียงของเธอก็ดังขึ้น
จ๋อม : “โต้งเหรอ?”
เขาหันกลับไปช้า ๆ แล้วสบตากับหญิงสาวที่ก้าวเข้ามาใกล้กว่าเดิม
โต้ง : “ใช่ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”
จ๋อม : “สองปีได้แล้วมั้ง ตั้งแต่วันนั้น ”
โต้ง : “อืม ใช่ วันนั้น ”
บรรยากาศค้างคานิด ๆ ก่อนจ๋อมจะเปลี่ยนเรื่อง
จ๋อม : “มาสมัครที่นี่เหรอ? ฟิตหุ่นแล้วสินะ”
โต้งหัวเราะเก้อ ๆ ก่อนตอบ
โต้ง : “พยายามอยู่ แต่มาเจอเทรนเนอร์ระดับโปรอย่างเธอแบบนี้ ไม่กล้าทำท่าผิดเลย”
จ๋อมยิ้มมุมปากแบบที่เขาเคยหลงรัก แล้วพูดเบา ๆ
จ๋อม : “งั้นวันนี้ ฉันเทรนให้นะ ว่างพอดี”
หลังจากนั้น ทั้งสองก็ไปยังห้องเวทด้านใน จ๋อมเริ่มสอนท่าดันอกให้เขาอย่างใกล้ชิด
เธอโน้มตัวมาด้านหลังเขา มือแตะหลัง ช่วยประคองการเคลื่อนไหว
กลิ่นแชมพูกลิ่นเดิม และผิวกายที่ยังนุ่มแน่น มันทำให้โต้งหายใจลำบากอย่างไม่เข้าใจตัวเอง
หลังเซ็ตสุดท้าย โต้งนั่งพักหอบเหงื่อท่วมตัว เธอยื่นขวดน้ำให้เขา
จ๋อม : “ห้องล็อกเกอร์ฝั่งผู้ชายคนน้อย ไปอาบน้ำก่อนก็ได้”
โต้ง : “เธอจะรอเหรอ?”
จ๋อมสบตา แล้วยิ้มบาง ๆ
จ๋อม : “รอสิ วันนี้ยังไม่จบหรอก”
ห้านาทีต่อมา โต้งออกมาจากห้องน้ำในชุดกางเกงวอร์มเปียกเล็กน้อย และเสื้อยืดบางพอให้เห็นกล้ามอกที่ขึ้นรูป
และยิ่งกว่าทุกความประหลาดใจ จ๋อมรอเขาอยู่หน้าห้อง พร้อมกุญแจห้องพักครูฝึกในมือ
โต้ง : “เธอ จะพาไปไหน?”
จ๋อมไม่ได้ตอบ แต่เดินนำไปชั้นบนสุด แล้วไขประตูเข้าไปในห้องที่มืดสลัว ปิดม่านทึบ
จ๋อม : “ที่นี่ ห้องพักของฉันเวลาพักเที่ยง”
โต้งกลืนน้ำลาย สายตาเริ่มไล่ไปตามสัดส่วนเธอ
โต้ง : “จ๋อม เราไม่ได้เจอกันนานมากนะ แล้วนี่คือ ?”
จ๋อมเดินเข้ามาช้า ๆ หยุดอยู่ตรงหน้าเขา
จ๋อม : “รู้มั้ย ว่าฉันคิดถึงสัมผัสของเธอทุกคืน แม้จะไม่พูดออกมาเลยตลอดสองปี”
โต้งไม่ได้ตอบด้วยคำพูด แต่ใช้มือประคองใบหน้าเธอขึ้น แล้วก้มจูบอย่างแนบแน่น
ริมฝีปากทั้งสองประสานกันอย่างรุนแรงและหิวกระหาย เสียงหายใจดังขึ้นทันทีที่ปากสัมผัสกัน
เสื้อผ้าของทั้งคู่ค่อย ๆ หลุดออกจากร่าง เผยสัดส่วนที่เปลี่ยนไปตามกาลเวลา
โต้งใช้ลิ้นไล้จากลำคอลงมายังเนินอกแน่นตึงของเธอ เสียงครางแผ่ว ๆ หลุดจากปากของจ๋อมขณะที่เขาลากปลายนิ้วลงต่ำ
โต้ง : “ตรงนี้ยังไวเหมือนเดิมเลยนะ ”
จ๋อม : “แล้วตรงนี้ เธอจำได้มั้ยว่าเคยทำอะไรไว้?”
โต้งยิ้ม แล้วก้มลงซุกกลางลำตัวเธออย่างช้า ๆ ใช้ลิ้นไล้ทีละจุด จนร่างของจ๋อมแอ่นขึ้น มือเธอกดหัวเขาแน่น ร่างกระตุกเบา ๆ อย่างไร้เสียง
โต้งประคองร่างเธอขึ้นมานั่งบนโซฟา มือข้างหนึ่งจับเอวเธอไว้ ขณะอีกมือสอดกายเข้าไปช้า ๆ จนสุดทาง
จ๋อม : “อื้อ โต้ง เธอทำให้ฉันคิดถึงทุกวันจริง ๆ”
เสียงเนื้อกระทบกันเบา ๆ ดังสอดคล้องกับเสียงหอบของทั้งสอง เธอขยับตามจังหวะ เขาเร่งความเร็วขึ้นเรื่อย ๆ
โต้งดึงเธอเข้าหาตัว ปลายหน้าอกแนบชิด สะโพกเคลื่อนเข้าออกในจังหวะที่กลมกลืนกัน
จ๋อมจิกเล็บลงหลังเขา พร้อมเสียงครางสะท้าน
ไม่นาน ร่างทั้งสองกระตุกแน่นพร้อมกัน จังหวะสุดท้ายเหมือนคลื่นลูกใหญ่ถาโถม แล้วสงบนิ่งในอ้อมกอด
หลังจากนั้น ทั้งสองนอนกอดกันบนโซฟา เงียบ ไม่มีใครพูด
แต่โต้งเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นเบา ๆ
โต้ง : “ถ้าเราจะเริ่มใหม่ ตรงนี้ได้มั้ย?”
จ๋อมซุกหน้าแนบอกเขา กระซิบเสียงแผ่ว
จ๋อม : “เริ่มใหม่ที่เดิมก็ได้ ถ้ามีหัวใจเดิมกลับมาด้วย”
